Izvođenjem predstave “Kornjača i zec” Pozorište lutaka proslavlja 64. rođendan, male gledaoce očekuju pokloni

Predstavu je režirao David Alić, a uloge tumače: Toma Bibić i Dejan Gocić. Ovaj komad namenjne malim gledaocima je zasnovan na poznatoj priči i večnom rivalstvu između kornjače i zeca, a za cilj ima da decu nauči da je prijateljstvo vrednije odbilo kakvog nadmetanja.

“Sem i Džim su poslednji predstavnici svojih porodica u hiljadugodišnjoj raspravi o tome ko je brži, zečevi ili kornjače. Obojica tako nadmeni i ponositi, nalaze se jednog dana  na proplanku šume kako bi jednom za svagda trkanjem rešili ko je brži. Kada se trka, u kojoj obojica pobeđuju, završi, shvataju sav besmisao njihove rasprave i uviđaju da su prijateljstvo i sloga mnogo bitniji od ikakve trke”, navodi se u opisu predstave.

Nakon izvođenja ovog pozorišnog komada, male gledaoce očekuju iznenađenja: pokloni, baloni i druženje sa junacima predstave.

Istorija lutkarstva u Nišu počinje 1951, kada je izvođenjem komada “Drug za druga” Božane Begović, u režiji Vere Amar, počeo rad Marionetske sekcije Pionirskog doma “Stanko Paunović”.

Posle sedam godina amaterskog rada, 28 premijernih predstava i stotine repriza, 23. juna 1958, doneta je odluke o prerastanju u profesionalnu ustanovu – Dečje pozorište, sa lutkarskom i živom scenom, kojim je rukovodio Jordan Paunović, nastavnik muzičkog vaspitanja.

U prostorijama Doma omladine “Josip Kolumbo” izvedene su prve profesionalne predstave sa glumcima – profesionalcima: “Zlatni petlić”, Marije Kulundžić u režiji Ivana Šnauca prva je profesionalna marionetska predstava izvedena u Nišu, dok je prva premijera na takozvanoj živoj sceni bila “Čipolinove avanture” Đanija Radrija, u režiji Dušana Rodića.

Dečje pozorište 1962. godine prerasta u Pozorište lutaka i iste godine sa predstavom “So vrednija od zlata” Bedriha Svatona, u režiji Jordana Paunovića, nastupa na prvim Susretima profesionalnih pozorišta lutaka Srbije.

Dve godine kasnije, domaćin je srpskim lutkarima u Nišu, u novim prostorijama u centru grada. Prvi put je pozorište dobilo sopstvenu salu sa 150 sedišta, pozornicom, dobrim svetlosnim uređajima, malom rotacijom.  Namensku zgradu dobija 1977. godine i u njoj ostaje do danas.